Posts Tagged ‘αναιμία’

Καλααζάρ- Χαρακτηριστικά – Συμπτώματα

Δευτέρα, Ιούλιος 19, 2010@ 1:29 ΜΜ
posted by Bounas Progress

 

   Το Καλαζάρ είναι μια σύγχρονη πληγή και απειλή για τη ζωή των σκύλων. Στην ασθένεια αυτή τα πράγματα είναι πολύ μπερδεμένα. Γενικά τα συμπτώματα δεν είναι καθοριστικά και ποτέ δεν μπορούμε να πούμε, ότι το ζώο μας πάσχει από την νόσο του Καλαζάρ χωρίς αιματολογική επιβεβαίωση, η οποία πρέπει να γίνεται απαραίτητα σε έγκυρο ιατρικό κέντρο. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις στη πολύχρονη θητεία μου σαν κτηνίατρος, όπου συνάντησα ζώα, σε πολύ προχωρημένη νοσολογική κατάσταση χωρίς σπουδαία συμπτώματα και από την άλλη υπήρξαν ζώα με αρκετά συμπτώματα του Καλαζάρ, χωρίς όμως να είναι άρρωστα.
Συμπέρασμα: Η διάγνωση του καλαζάρ γίνεται μόνο με αιματολογική εξάταση και πάλι χρειάζεται να είμαστε λίγο επιφυλακτικοί διότι και οι περιπτώσεις των “ύποπτων” καθώς και των “ψευδώς θετικών” αποτελεσμάτων δεν είναι σπάνιες.
Τα χαρακτηριστικά συμπτώματα του Καλαζάρ είναι:
1.– Μια περιέργη αλλαγή στο χαρακτήρα του ζώου, που συνδέεται με αδιαφορία έως και ένα είδος νάρκης στη όλη συμπεριφορά του.
2.- Μια σταδιακή απίσχναση του ζώου, που συχνά είναι τόσο έντονη, δίνοντας στο σκυλί μία άθλια εικόνα, με έντονη ατροφία των μυών και ειδικά των μυών του κεφαλιού, προσδίνοντας στο ζώο εικόνα γερασμένου ζώου.
3.- Έντονα προβλήματα στο τρίχωμα με απώλεια τριχώματος στις περιοχές γύρω από τα μάτια, στα αυτιά, στο ρύγχος, στο λαιμό, στους αγκώνες, στα πόδια, στην ουρά και μερικές φορές σε ολόκληρο το σώμα. Η απώλεια του τριχώματος είναι διάχυτη, ή αλλιώς σε καθορισμένες εστίες. Η είκόνα του τριχώματος είναι κακή καθώς το τρίχωμα εμφανίζεται θαμπό, τζιβιασμένο και αδύνατο.
4.- Πολύ συχνά η κακή εικόνα του τριχώματος συνοδεύεται από μια εκτεταμένη δερματίτιδα με άφθονη πυτιρίδα, ορώδες υγρό και κιτρινωπές κρούστες. (Οι περιοχές με δερματίτιδα δεν ανταποκρίνονται σε καθιερωμένες θεραπείες και το ζώο συνήθως δεν έχει φαγούρα). Επίσης παρατηρούνται ρωγμές του δέρματος ιδιαίτερα στο μέτωπο στη μύτη, στην άκρη των αυτιών, στους αγκώνες και στα μπούτια. Επίσης εμφανίζονται έλκη στις γωνίες των ρουθουνιών, στην εξωτερική πλευρά των αυτιών, στα μαξιλάρια του πέλματος, στις ρινικές κοιλότητες και στον στοματικό βλεννογόνο.
5.- Αδικαιολόγιτη αύξηση των νυχιών, τα οποία γίνονται σαν νύχια γύπα.
6.- Αλλαγές στην ποιότητα του αίματος. Συνήθως μία γενική εξέταση αίματος θα μας δείξει αναιμία, λευκοπενία, θρομβοπενία, αυξημένη σφαιρίνη, μειωμένη αλβουμίνη…
7.- Αύξηση των λεμφαδένων και ειδικά στα πρώτα στάδια της νόσου.
8.- Μέτρια έως έντονη σπληνομεγαλία.
9.- Οφθαλμικά προβλήματα με κερατίτιδα (όπου μερικές φορές συνοδεύεται από διμερή έλκη του κερατοειδούς) και φλεγμονή των οφθαλμών (κόκκινα μάτια, δακρύρροια, πόνο)
10.- Κινητικές διαταραχές, και ειδικότερα ρευματοειδή προβλήματα (3 έως 5 % Των περιπτώσεων) σε οξεία εκδήλωση της νόσου.
11.- Γαστρεντερικά προβλήματα με έντονες και συχνές εναλλαγές διάρροιας – δυσκοιλιότητας.
* Σε σοβαρές μορφές (σπάνια), σε ζώα ηλικίας μικρότερης των 18 μηνών εμφανίζεται πυρετός μεγαλύτερος του> 41 ° C), τρόμος, και τα ζώα αυτά πεθαίνουν μέσα σε μερικές ημέρες.
** Η εξέλιξη της νόσου σε χρόνια μορφή είναι αργή και χαρακτηρίζετα με επιθέσεις επιδείνωσης της νεφρικής και ηπατικής λειτουργίας, που συνοδεύονται από διάρροια και αιμορραγία. Σε τέτοιες περιπτώσεις ο θάνατος επέρχεται σε 80 έως 90% των νοσούντων ζώων.
   Τέλος αυτό το παράσιτο εισβάλλει στα κύτταρα των διαφόρων οργάνων, συνεπώς τα συμπτώματα εξαρτώνται από την τοποθεσία του παρασίτου στο σώμα του σκύλου, γεγονός που καθιστά δύσκολη τη διάγνωση.
 

Άρθρο από Παναγιώτη Παπαϊωάννου (Κτηνίατρος)

0 Comments

ΚΑΛΑ – ΑΖΑΡ στο σκύλο

Παρασκευή, Οκτώβριος 9, 2009@ 6:20 ΜΜ
posted by Bounas Progress

ΛΕΪΣΜΑΝΙΑΣΗ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ
(ΚΑΛΑ – ΑΖΑΡ)

 Η σκνίπα τσιμπά απ’ το σούρουπο μέχρι το ξημέρωμα και ζει όπου υπάρχει πράσινο και υγρασία. Τα πρώτα έντομα ξεκινούν απ’ τις αρχές της άνοιξης και σταματούν με τα πρώτα κρύα (συνήθως στα μέσα του φθινοπώρου). Oταν μια σκνίπα τσιμπήσει έναν φορέα μολύνεται με λεϊσμανιές. Αυτές στο έντερό της μετατρέπονται σε λεπτομονάδες και απ’ την 5η μέρα της μόλυνσης όταν τσιμπηθεί άλλο ζώο μολύνεται. (Δηλαδή η μολύνουσα μορφή είναι η λεπτομονάδα, η οποία βρίσκεται στην σκνίπα). Oταν λοιπόν ο σκύλος ή ο άνθρωπος μολυνθεί με την λεπτομονάδα, αυτή θα μετατραπεί σε λεϊσμάνια στο δέρμα και θα προσληφθεί απ’ τα μακροφάγα (κύτταρα άμυνας). Ακολούθως τα μακροφάγα μεταφέρονται στα διάφορα όργανα (ιδίως σπλήνα, συκώτι, λεμφαδένες, μυελό οστών).

   Τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται μετά από λίγους μήνες ως ένα χρόνο. (Συνήθως τα περισσότερα περιστατικά παρουσιάζονται γύρω στα Χριστούγεννα και αργότερα). Στο πρώτο δίμηνο παρατηρούμε: αδυνάτισμα, ενώ υπάρχει όρεξη, και κόπωση (λόγω της αναιμίας). Αργότερα: πιτυρίαση, κακή αφή τριχώματος, τριχόπτωση και υπερκεράτωση του δέρματος στο ρύγχος και γύρω απ’ τα μάτια, μεγάλη διόγκωση των λεμφαδένων και του συκωτιού, μεγάλη ανάπτυξη των νυχιών, έλκη στο δέρμα και ειδικά στα άκρα, επίσταξη (δηλαδή ρινορραγία) κατά διαστήματα. Αν δεν ληφθεί μέριμνα στα τελικά στάδια έχουμε βλάβες ήπατος, νεφρών, κυκλοφορικές διαταραχές (καρδιακή ανεπάρκεια) και βαρύτατη καχεξία, που τελικά οδηγούν στον θάνατο.

Η διάγνωση γίνεται:
  • α) με αναζήτηση του παρασίτου (παρακέντηση λεμφαδένα – χρώση και μικροσκοπική εξέταση ή καλλιέργεια πολφού λεμφαδένα) ή
  • β) με αναζήτηση αντισωμάτων (ανοσοφθορισμός).

   Στην Ελλάδα η νόσος προσβάλλει συνήθως τα μικρά παιδιά με σπληνομεγαλία (παιδικό καλά – αζάρ που οφείλεται στην Leismania infantum) και η σπλαχνική λεϊσμανίαση των ενηλίκων και των σκύλων που οφείλεται στην Leismania doyoneyi.
   Τέλος η δερματική λεϊσμανίαση προσβάλλει άνθρωπο και σκύλο και οφείλεται στην Leismania tropica. Η αρρώστια πρέπει να δηλώνεται στον νομοκτηνίατρο. Αν ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα (δηλαδή περιορισμός του σκύλου σε κλουβί με σίτα από το σούρουπο ως το ξημέρωμα) δεν μας επιβάλει κανείς την θανάτωσή του.
   Σαν προφύλαξη καλό είναι να ρίχνουμε την περίοδο που υπάρχουν οι σκνίπες εντομοαπωθητικά (Autan κ.λ.π.) κάθε σούρουπο, να μεταχειριζόμαστε τα διάφορα απωθητικά κουνουπιών χώρου (π.χ. Bayvap, Spira κ.λ.π.) και εντομοπαγίδες (λάμπες κ.α.).
   Επίσης να μην έχουμε τους σκύλους εκτός σπιτιού και ειδικά δεμένους κυρίως σε κήπους με γκαζόν και λοιπά δένδρα και φυτά.

Θεραπεία υπάρχει και γίνεται.

    Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται είναι ενέσιμα (Pentostam και Glucantime).

Η επιτυχία της θεραπείας εξαρτάται από πολλές παραμέτρους όπως:

  • * Γενική κατάσταση του σκύλου (νεφροί – καρδιά – ήπαρ)
  • * Ηλικία Στάδιο της νόσου
  • * Δοσολογία φαρμάκων
  • * Έγκαιρη έναρξη της αγωγής
  • * Περιβάλλον που ζει ο σκύλος (πρόβλημα επαναμόλυνσης)

   Επίσης η νόσος μπορεί να αναζωπυρωθεί περίπου ένα χρόνο μετά την αγωγή, γι’ αυτό χρειάζεται επανέλεγχος. Τα φάρμακα δεν κυκλοφορούν επίσημα στην Ελλάδα.
   Έρευνες που έγιναν προ 5 ετίας έδειξαν, για την περιοχή της Αθήνας, ποσοστό πάνω από 20% απ’ τους εξετασθέντες σκύλους θετικούς στο καλά – αζάρ.

(1 Comment )